Aşkın Merkezi Şiiri - Nuran Şahan

Aşkın Merkezine doğru çekilince sen,
Hâkikati hatırla...
Benim sevgim kuşatınca varlığını,
İnsanlığını hatırla...
Benim merhametim çepeçevre sarınca benliğini,
İyiliği ve güzellikleri hatırla...
Benim sihrim dokununca sana,
Özünü hatırla...

Ben kimim?
Ben Aşkın Merkeziyim!
Ben senin ruhuna ilk ve son dokunan,
Yeryüzünde seni anlamış olan tek kişiyim.
Ben senin kalbinin bütün odalarına giren,
Ruhunun tüm hücrelerinde dolaşan,
Ben sana, senden daha yakın olanım.

Ben senin "Esrarlı Yârin",
Asırlardır arayıpta bulamadığın hazinenim.
Ben senin bahtına doğan güneş,
Ben senin karanlığını, Nur'uyla aydınlatanım.
Ben senin Mucizen,
Ben yalnız senin olanım!
Ben Senim!

Sen kimsin?
Sen vurgun yemiş bir kaptan,
Özlem fırtınasının ortasında dönen bir parvene,
Sen Aşkını da,öfkesini de
Göğsünde bir yanardağ gibi taşıyan,
Anlatamamanın ızdırabıyla kahrolan,
Yaşayamamanın hicranıyla parçalanan,
Sabır taşı çatladı çatlayacak olansın.

Sen,hınzır bakışları ve muzır gülüşüyle
Çok canlar yakan,
Gökyüzünü ışıltısıyla şenlendiren
Parıltılı bir Yıldız iken
Gerçek Aşkla çarpışınca,
Un ufak olup etrafa dağılan,
Çaresizlik devşirip ışığı gölgelenensin.
Ahıyla dağları inleten,
Mecnun misâli çöller de küle dönüp savrulan,
Sen Aşkın zebun ettiğisin.

Sen benim "Aşkımın Pusulası",
Gönül Sarayımın yegâne Sultanısın.
Sen benim gülmek için yaratılmış,
Sen benim sevmek için yaratılmış olanımsın.
Sen benim Yazgım,
Sen yalnız benim olansın!
Sen Bensin!

20 Mayıs 2017