Aşkın külünde Şiiri - Mücahit Aras

Gözlerinle yanıyor gecem,
ellerin bir dua gibi düşüyor omzuma,
susuyorum…
çünkü dilim değerse adının harfine,
yanarım yeniden.

Bir bakışın yeter,
bütün şehir alev alır içimde.
Kalbimin duvarlarında senin sesin yankı,
biraz rüzgâr, biraz cennet kokusu,
biraz da günahın kıyısında duran bir masumiyet…

Yüzüne düşen ışık bile kıskanıyor seni,
ben karanlıktan örülmüş bir adamken
sen gündüzdün,
ellerinde sabahın süt beyaz serinliği…

Yaklaşma diyemem,
çünkü her nefesinde bir ömrüm var.
Tenin,
ateşe eğilmiş bir dua gibi titriyor parmaklarımda,
ve ben o duanın kabulüne inanmış bir deliyim.

Bir fısıltın dokunsa kulağıma,
bütün evreni sustururum senin için,
göğsüme gömdüğüm kalbi çıkarır,
önüne koyarım hiç çekinmeden.

Çünkü seni sevmek,
dünyanın en sessiz yangınıdır;
ne dumanı görünür
ne küllerine su yeter.