Aşkın kulpu yokmuş ki bir tutuşta sahip ...

namert hisleri ektin ya ihanetin oldu yüreğimde
şimdi ise kol geziyorsun kırılmamış her yerimde...

bunca hüzün dolu yaprak dökümünü kim toplayabilir ki
tek celselik kopuşta
ansızın düşmüştü ya o kuruttuğun dallarım
gecelerin koynundan ben gömülü kaldım
akşamların gizinde de görülmez oluyor ruhum
bundan gayri ne etsen de
gaddarlığından da bulanık akacak göz pınarlarım

Aşkın kulpu yokmuş ki bir tutuşta sahip olabileyim...

söyle be zalim
namert güdümlü hain
ben seni hep gizlice anmaya mı mahkumum
mevsim mevsimleri kovalıyor
benliğimi o bencil eylüllüğün bir çekişte de koparıyor

sicim sicimde sevgisiz şu gönlüm de içten boşalıyor
kara iklimleri de hızla aşıyor yalnızlığım
bir çırpıda umudumu delişte geçerken düşlerim
ve hiç yaşanmamış muhitlere tek başına dalıyor
hiç bir mahluk kalmadığından etrafımda
bir kış hükmü geçiyor
bir kuru sıcak
bir de ne üdüğü belirsiz iklimin
gönlüm kuru bir dere susuz akıyor aldatılarak

derin yaran durmadan kanıyor
her an dikmem gerekiyor hiç durmadan
kulpu kırık kazanda kaynıyorum sonradan
sözlerinin cehenneminde her an yanar hüsran
ateş olup küle dönüşürken gönlümde
bir anda da sinsi bir savruluşta kaçtın gökyüzüne

hicranlar dadanıyor gecelerin içinden isyanlarıma
daha hazır değilken sırtımı sen vurdun yerden yere
vuslata varmadan tek başına gömdün aşkı ruhuma
nalıncı keseri gibi hep sana hep sana
bir ucundan bile pay vermedin ucu yanık tutkuma

bak işte kör bir yürekle bölük pörçük ettin ömrümü
ve sancılı bir sızıyla çökerttin yalnız gecelerimi
kahrımın nezaretinde de sorgusuz sualsizim
ne baharı kaldı ne de yazı kışa razı gelen içimin
karanlık gölgelerde kaybolurken maziler
somurtup da duruyor o cana da can katan gülüşler

hiç gaile çekme asla varamam ki üstüne
tasalanışta korkmamalısında
bir fiske'lik bile gücüm yok
zaten senin vefa ve sevgiye de karnın tok
sevgiye aşk gebeyken
kalbime bir mermi gibi saplanıp öldürdüğüne
aldırmadın da sürüm sürüm süründürdüğüme
hükümsüz bir yaşamın kayıp ilanındayım nasıl olsa
varlığım kalmış nazarında yok hükmünde

düşün de duruver sen istersen
toz duman edişte kavurduğun bu garibi
gömmene de hiç mi hiçte gerekte kalmadı
dön yüzünü Mevla’ma da bir rüzgar yeter ister isen
Sema ya savrulurken
en fazlası milyonlara bölünerekten
teğet geçişte giderim o sahtekar gözün önünden...

(21.09.2018) AZAP...