Aşkın Közünden Şiiri - Muhammed Emin Daştan

Sen gitmedin huyuma
Denizler hiç gider mi suyuma
Rüzgara karşı uçmak
Akıntıya karşı kulaç sallamak
Ne çıkar hepsi aşkın közünden

Sen gittin ben öldüm
Beni gömmediler
Sen gittin bizim ele bahar geldi
Dala nar düştü
Kuzular meledi
Ben sen diye meledim
Adıma divane dediler
Ne çıkar hepsi aşkın közünden

Yaz günü sobam tüter deli derler
Oysa tütünüm;
Gece gündüz hiç sönmez ne bilirler.
Sevda yolunun düzünü yürüyemeyenler,
Yokuşunda bir avuç su için
Ne seraplar görürler.
Ne çıkar hepsi aşkın közünden

Camii duvarına uzak durdum
Alkol alıp ayılmadım
Rab kadar sevmedım senı
O kadar sarhoş olmadım
Avaz avaz bağırdım da adını
Giden seni;
Döndürüp bana baktırtamadım
Ne çıkar hepsi aşkın közünden

Ne yağızlar kürek sallar
Ne cevval atlar nal söker
Aşk uğruna törede söner
Kanda kurur
Ne suskunlar dile gelır
Hakkatın da arşı ala
Sırâatın ayaklarını titretir
Masum aşıkların askını
Ahirette savunur
Ne çıkar
Hepsi aşkın Közünden bir kül üfler