Aşkın Koyu Hali Şiiri - Bülent Dağlı

Aşk,
İnsanı,
Bir şems,
Bir Mevlana yapar.
Kalp ancak sevdiğine konuşur,
Yoksa
Gül bulamamış bülbüle döner,
Döner,
Yine kendi içinde döner.
Nedendir.
Bilinmez.
Gönül bazen,
Yanar.
Yanarda,
Yakandan,
Su serpmesini bekler.
Su yerine odun atarsa daha çok yanar
Hani gönül ister ki,
Aşkı,
Aşk ile konuşalım,
Hep bir olalım,
Aşığın dili,
Tek tek kelime çıkarır.
Kelimelere gül kokusu sürelim.
Bir söylerken bir dinleyelim,
Sonra,
Kendimizi kaybedip,
Şerbet içelim,
Uyanıp,
Gül bahçesinde,
Gül derelim.
Sultana,
Bahçeleri bağları,
Kurban edelim.
Ben gideyim aşkın koyu haline,
Bakalım hak ne der sulanır mı kıyam koyuluğu.