Aşkın Kor Bahçeleri Şiiri - Yorumlar

Ateş bazen sarar böyle çepeçevre, ne yana atlasam yolum yok çember dışında kalacağım. Seninle yaşadıklarım ayrı yakar, sensizlik ayrı. Bir arenada koşuşturmak durmaksızın, ne yana gitsem ayaklarım ellerim sürünür, kalbimi toplayamaz yerden.
Kaç kere gitmeye kalktım, ayaklarım ellerim kelepçeli sevdiğim, kelepçeleri parçaladığımdaysa kalbimdeki mühür çözülmüyor ki bir başkasına.
Hep yanar mıyım böyle, her gidişim bir dönüşün biletini keser mi böyle. Her dönüşümde yine yanarım bilirim hiç sönmeyecek bu ateşlerin içinde. Her dönüşüm bir hazana rastlar, kışa döner sonra mevsim, yüreğim Ağrı ca kar dolar, bu sefer ayazın yakar be sevgilim.
İki cephede savaş benimki, hiçbir galibiyete bayrak sallanmamış. Bu ateş çemberinin içine dikilmiş tek bayrak sadece benim, yüreğim. Kaç kere tövbe ettim, kaç kere af çıkardım kalbime, her defasında yine yırttım çıkardığım fermanlarımı. Yenilerini yazmaktan bıkmadan ateşlere bandım kalemimi, bu kızıl sayfalar hiç bitmiyor ki sevgili.
Yaşamakla ölüm arası bir yer var bu uçsuz buçaksız gökyüzünde. Ben seni tanıdığımdan beri ne yerdeyim ne de gökte sevgili. Bilirim çok uzaklardasın, ben geçemem bu ateşten kaleleri. Hangi kaderin bana kestiği ceza bu sevgili, ne seninle ne de sensiz, ben hep burada biraz seninle biraz sensiz. Sen okursan bir gün bu satırları, anlarsın özleminin beni nasıl yaktığını. Umutsuzluğumun kalbimi ateşe verip, düşlerimin küllerini rüyalarıma saçtığını. Anlarsın bir gün seni sevdiğim için tüm varlığımın kalbimin içinde yandığını. Anlarsın ne sana varsam ne de senden uzak kalsam bu azabın hiç azalmadan beni esir aldığını. Bir gün anlarsın anlarda ettiğin sitemleri hatırlar belki sende pişmanlıkla yanarsın. Ben hiç gitmezdim senden de, sen sana olan inancımı kendin ateşe verdin be sevgili. Gözlerimi yumsam da bir açsam da gözümün nuru akmış her yer karanlık. Bu ateş söner mi bilmem, sabah doğar mı bilmem, artık doğsa da ne yazar ne değişir, benim gözlerim senin rüyalarına uzakken sevgili...