Aşkın Kokusu Şiiri - Sadi Saçak

Ben ne zaman sahilde yürüsem,
Aklıma 'o' aşk gelir.
O esmer, o narin, o nazlı kız,
Gözlerimin önünde beliriverir.

Ben ne zaman sahilde yürüsem,
Yeni pişen taze balık kokusu duyarım,
Az ilerdeki tekne balıkçılarından gelen.
O kokuyu duydukça da,
Ay çehreli, güneş tenli o kızı düşlerim.

Onunla da yürümüştük sahilde,
Çok zaman önce!
Hatırlıyor mudur şimdi bilmiyorum,
Aklında mıdır benim gülüşüm,
Hatırında mıdır acaba onu ilk öpüşüm,
Ve bir de bana verdiği sözlerle, ettiği yeminler,
Fikrinde midir ola ki şimdi?
Yoksa unutmuş mudur zamanında söz verdiği,
Bir koca ömrü benimle geçirmeyi,
Şu yalancı hayata benimle anlam vermeyi,
Beni kalbinden hiç silmemeyi,
Hatırlıyor mudur acaba bütün bunları,
Ki bunların hiç biri aklımdan çıkmadı.

Kişioğlu çiğ süt emse de doğduğunda,
Bir damla vefa olmaz mı ki ruhunda?
Hep böyle unutulur mu tüm yaşananlar?
Ahde vefa denen şeyi hiç bilmez mi şu insanlar?

Ben ne zaman Haliç'te yürüsem aşkın kokusunu duyarım,
Ne zaman uzaktan mavi köprüyü izlesem,
Bir balıkçının önünden geçsem,
Ne zaman yeşil bir otobüse binsem,
Aşkın kokusuyla karşılaşırım.