Aşkın Kırık Resmi Şiiri - Kamil Aydemir

gün olur da gül bahçesi yanaklarına
bir damla düşerse cennetim olan gözlerinden
bil ki o gün o iki damla yaşla vuruldum ben

nasıl göreydim korkularına saklı hançeri
bahar gibi girdin gözlerimden içeri
bakışların gül reçeli
gülüşlerin aşk mevsimi

bulunca sol yanım seni
mutluluğa hazırladım kendimi
canımı isteseydin benden
avucuna koyardım hiç düşünmeden
keşke böylesine hoyratça kırmasaydın seven kalbimi
şimdi ben kırık bir aşkın resmiyim

yurdum oldu acılar
umutlarım kekeme
kalemim yazmıyor
artık içimdeki çocukta azmıyor
ayağı kırık at sanki saat

iyi ki yakınımda değilsin dayanamasın halime
ağlarsın anne
sen ki sevginin okulusun
tercübenin çınarı
hadi söyle baba
sevmenin ödülü adım adım yaklaşmak mı olmalı ölüme

bilsem de nice aşkların korkularda boğulduğunu
bugüne kadar öğreten olmadı bana
sevmenin suç olduğunu
bilseydim ki ölüme yaklaştıracaksın beni
yine severdim seni dünyanın en harika kadını

öksüz çocuklar gibi boynunu kıran çiçek gördüğünde
uzaktan seni seyrettiğimi düşün
ceplerimde sevgim saklıdır her kuşun
sevgim saçlarında kurdeladır güneşin
yalnızlığında(n) üşüdüğünde
sevgimin koynuna gir ısın

sabır durağında hep kendmi tükkettim
hasret türkülerine iltica ettim
kimsesiz ve kimliksizim
karanlıklarında boğuldu sevgi renkli sesim
denizden çıkarılan balık gibi çaresizim
çünkü sensizim
bakta gör halimi
şimdi ben
aşkın kırık resmi

beni öldürüp öyle gitseydin
yüreğimde aşkın kıpırtısı olmadan
nasıl günaydın derim
gözlerinde başlamadığım sabaha
anıları silen silgi icat olmamış olsa da daha
inan ki sevdam hatrına
zulümlerini vurmayacağım suratına
seni sevdiğim kadar kırdın beni
doğduğun köy gibi kaldım ardında
uzağında olmadığımı hatırla
mutluluğu aradığında