Aşkın Kıratı - Garib Çoban

İnsan denilince akla ilk gelen sevgidir.
Seyyah bu diyarın sınırından geçmeden en cazibeli hali alamıyor.
Nasip takıldı kafama, cevap bulmak cazibesine kapıldı aklım.
Ruh gönlün b/aşka bir ismi, azık torbasında.
Sevdiğim kimse yoktu senden b/aşka, hepsi sendin.
Nasipler meydanında kimse bunu bilmez.
Kalpleri kalplere sevdireni sevene aşk olsun.

Ey gönül!..
Teheccüt vakti uykudaysan sen seni sevene haksızlık edersin.
Eğer uykuyu uyutup duadaysan aşkı hak edersin.
Sesinde yara açılanlar mutlaka gidecek, hakka ulaşmak için.
Daha gelmemiş gün bir'de geçmiş gün.
Ben düşündükçe var dünya, ben yoksam o da yok.
Niceleri geldi, neler istediler asla bir sineği bile yaratamadı.
Kalpleri kalplere sevdireni sevene aşk olsun.

Ne ondan kurtulabiliyorum, ne de tamamıyla onun emrinde olabiliyorum.
Sonunda dünyayı bırakıp gittiler.
Sen hiç gitmeyecek gibisin, değil mi?..
Gönlünde kalan aklıma gelmiyor.
Kendi kendimin g/özünden düştüm.
O gidenler de hep senin gibiydiler.
Kalpleri kalplere sevdireni sevene aşk olsun.

Gül mevsiminde, içidir hakikatin resmi, dışı sadece bir manzara.
Doğruluk, ilaçların içinde gönlün hastalıklar için şifa ile konuşmasıdır.
Nehir gibidir insan, sadece yüzeysel bilinir.
Derinliklerinde ne saklar, ne fırtınalar kopar söylemez.
Sadece sessizce akar gider.
Şiirim o gönlün sahibinin duasıdır.
Kalpleri kalplere sevdireni sevene aşk olsun.

Paçavralarda bilir c/an dışında, her şey bir parçası dilenci gibi.
Aşığa sırrı nazar eder kalemin dedikleri.
Aşkla meşkin beraber olduğu fıtratta dosttur yüreğimdeki sızı.
Kaleme söylediklerim efsuni vav halini almış.
Aşkla söylenmişi sebeblerimi lehv-i mahfuza yazanda sensin.
Gönüller’e sevgiyi dolduracak duada bir duruşun olsun yeter.
Kalpleri kalplere sevdireni sevene aşk olsun.

Gösterişsiz insanın yanına sokul, hikâye orda.
İçindeki boşluğu g/izleyenler, gökyüzüne b/akamadan gönlün nimetlerinden mahrum yaşarlar.
Ben Yusuf gibi kuyudaydım, sen Züleyha gibi dünya Saray’ında.
Sen hep garib gönlümün saray’ındaydın dua tadında.
Oysa, alına konan besmelenin hatırına güzide bir mektup hep y/anımdaydı.
Belki en haketmediğimde bile sevgiliye sadık olduğumdan mı bilinmez, Allah benimleydi.
Kalpleri kalplere sevdireni sevene aşk olsun.

Denizde su arıyan damla gibiyiz.
Yine de ışıklar bu kenti güzelmiş gibi gösteriyor geceleri.
Kim düzenliyordu bu görkemli uyumu.
Çocukluktaki safiyetini kaybetmeyen adama büyük adam denir.
Nereden geliyordu bu müthiş ahenk?..
Gülü gülene ver, kalbini sevene ver.
Kalpleri kalplere sevdireni sevene aşk olsun.
{Y.ed - Bir Lokma Bir Hırka Albümü}