Önce kanımız kaynar!
BEĞENİYLE bakarız karşımızdakine.
Sonra SEMPATİ duyarız,
Fiziği, sesi yada gözlerine...
Gitgide artan SEVGİYLE özlemeye başlar,
Diğerlerinden daha üstün tutarız onu.
Toz kondurmamaya başladığımız gün;
SEVDÂYA tutulduğumuzun resmidir a canım,
Sevdaya tutulduğumuzun resmi! ! !
Anlayacağınız; paçalarımızdan tutuştuk demektir...
Kusurlarını görmüyor,
Onu görmeden duramıyor,
Sesini duymadan rahat edemiyorsak!
Ve eksik değilse gözlerimizin önünden hayâli,
Hadi gözümüz aydın!
ÂŞIK olmuşuz demektir...
Onun için dünyaya kafa tutuyor,
Hiç çekinmeden canımızı fedâ edebiliyorsak,
Bunun adı tek kelimeyle TUTKUDUR...
Ve şansımız varsa böyle biriyle rastlaşıp,
Zaman içinde arkadaşlıktan dostluğa,
Gönüldaşlıktan evliliğe,
İki ayrı candan, birliğe yoğunlaştırıyorsak ilişkimizi,
Koynunda çoğalabiliyorsak birbirimizin!
Başka mutluluklar üretebiliyorsak kendiliğimizden,
O zaman; ne mutlu ki, ne mutlu! ! !
Yok eğer, hâlâ öyle biri yoksa,
Ve hasret duyuyorsak her saniye ona! ?
Ve hâlâ yazdırıyorsa bize çalakalem,
Ona da yazık,
Bize de...
10.06.1995 / BALIKESİR
(AŞKIN CİLVESİ adlı şiir kitabından.)
Kayıt Tarihi : 19.3.2007 16:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)