Aşkın Kanunu Şiiri - Ramazan Adil Uysal

Güneş bır kez daha batarken ufkunda
Bana yalnızlığımı, bedbahtlığımı yudum yudum
Yaşatan bu eşsız, büyülü akşamda
Seni dayanılmaz bir sevgiyle özlüyorum.

Ağlamak istiyorum: göz yaşlarım kurumuş
Bir çıkmazda gibiyim korkulu ve umutsuz
Zaman zaman seni kaybetmek korkusu
Elden ne gelir böyle ise aşkın kanunu?

Aşkı yalnız mutluluk verir sanırdım
Yalnız filmlerden, romanlardan tanırdım
Ah! Şimdi öylesıne yandım ki
Eritti, bitirdi, kül etti aşkın beni.

İnan sevgilim, sen varsın her baktığım yerde
Yudum yudum eriyen tüm benliğimde
Her günü dört mevsim yaşayan yüreğimde
Sensin ey sevgilim!
Mutluluk yaşları: ağlayan gözlerımde.