Akşam oldu ayin şafkida vurdu penceremin önüne, ben gine yildizlara bakip mazinin rengsiz soluk, sokaklarin-da dolaşiyorum. Özlemeyi yasakladim kendime. Evet yasakladim, hayllerimde bocaliyorum.
Ben yolumu nerde şasirdim. Hangi sokakta? Nerde karsilasmistim aşk denilen melete? Evet hatirladim. Zehra ablam anlatmişti. Ozamanlar beş yasindaydim. Zehra ablam ise cok genc 17.
„Ask nedir?“, diye sormuştum. „Yenilirmi icilirmi?“Zehra ablam şaskinca gözlerime bakyiordu. Ben sorgulama-ya devam ettim. „Söyle Zehra ablam. Kuvetlendirirmi Aşk? Kasmi yapar? Yoksa aşkin kanatlarima var? In-sani taaa yukariya gökyüzüne ucurururmu?“.
Hüzünlü gözleriyle yüzüme bakti. „Büyüde tanis Melegim, büyüde tanis, ben ona küstüm sen baris“, diye fisildadi. Gözlerinden akan ya şa anlam vere-memistim ozaman.
Tamamını Oku
Ben,kırk beş yıldır söküp atamadım, sadece üzeri küllendi.en ufak bir kıvılcım dahi alevler arasında yanmama sebebp oluyor.Artık,mahşerde ne olur bilemiyorum.Ben,yaşarken o tırnaklarının izlerini taşıyacagım.başka da geride bırakacagım hiç bir iz yok
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta