Aşkın Kanatları Şiiri - İsmet Can

Hiç bu kadar heyecan vermemişti, aşk
Ve hiç bu kadar kabarmamıştı, yüreğim
İşte havaalanının zemini
Ve işte sevdamın yemini

İşte tam karşımda beni sana götürecek uçak
Ve aprondan geçerken inandım, yakınım sana değilim uzak
İşte bak kırdım inatları
Ve uçururken beni, aşkın kanatları

Hayalini kuruyorken bu ölümsüz sevdanın
Sürprizi şaşırttı beni aniden rötarlı havanın
Ve mis gibi kokuyorken İstanbul'un gülleri
Zehirledi gökkubbeyi, İzlanda'nın külleri

Yıldırdı bekleyiş, ayrıldım ertesi günü havaalanından
Bıkmıştım bende herkes gibi 'geçici rötar' yalanından
Kopardım rötarlı hayatla olan halatları
Anladımki taşımıyor artık aşkın kanatları

Zindan oldu bana, beklerken otel odaları
Sanırım geçiyor artık, bu aşkın modaları
Zira öğrenmiş bulundum, evlenmişsin Paris'te
Lanet ediyorum sana, 'beter ol' bu krizde

Mademki ayrılık düştü aşkımızın sonunda
Çıban çıksın elimi tuttuğun o kolunda
Okumuyorum artık Paris'in Güzel Sanatları'nı
İhtiyaç duymuyorum, kırdım aşkın kanatlarını