Aşkın Kan Kokusu Şiiri - Engin Emre Çeken

Bu defa düştü yaprak baharda
Sonbahar değildi yeşilin ölüşü
Fıtratı vardı bedenlerin doğası yasak
İçten içe karanlıklar boğuluyordu olmayan zamanlarda

Vakti değildi bu umursamazca gidişin
Ayrılık vururken cama tıkırtısı gönülleri dağladı
Merdivenlerden ayak seslerin yükselirken
Bir çığ misali yıkıldı ayaklarıma anılarım

Çok duydum ezilen yüreklerin çığlıklarını
Savaştaki ölen aşkın kan kokusunu dahi sevdim ben
Uyuyamadığım yatağımda kurtuluş ezanları okunurken
Çok kez canımdan geçtim öldüm öldüm deyip
Hep yaşadım ben