Aşkın Kadın Yüzü Şiiri - Gül Şenel

Ferhat’tır dağları delen,
Mecnun’dur çöllere düşen,
Kerem’dir yanıp tutuşan,
Tahir’dir dalanan..
…
Aşk ataerkil midir?
Bu mu anlatılan?
….
Aşkın kadın yüzüyüm
Züleyha…
Her gece Yusuf’un kör kuyusunda ben
Çöl gecelerinin ayazı yakar ciğerlerimi.
Fırtınalar gözyaşlarımı çarparken duvarlara,
Bir gül bahçesini dolaşır senli hayallerim.
Sen…
Gözleri büyülü halım,
Sözleri ağulu yârim…
Sana ahvalim.
…
Yalnızlığın kadına yakıştırılmadığı asırlarda
Salyalı ağızlardan damlarken adım,
Adım adım yalnızlaşırım.
Yalnızlık sendir tüm kalabalıklarda,
Kuyularda,damlarda,odalarda.
…
Ve yalnızlığa atanmışsam
26. dahi şıktan
Aşkın kadın yüzüyüm..
Yusuf,Yağız’a bürünürken zamanımda
Varsın kesilsin cümle yollarım,
Çıkışlarım.
Bana varamayacaksa Yağız kervanım
Üstü toprak dolsun,
Kuyuların,açık mezarların.
….
Aşkın kadın yüzüyüm,
Adım Kader,yalnız, çocuğumuzu büyütüyorum,
Adım Cansu,sabaha kadar, kahveden gel diye bekliyorum,
Adım Derya,işten yorgun geliyorum,
Seni severek gülüyor,güldürüyorum.
Adım Buket,Demet,Ayşe,Gamze
Hatta Sevgi,Sevda,Yaren.
Seni mutlu etmek için her istediğine ‘he’diyorum.
Neden başkalarını da seversin diye korkuyorum,
Kaybetme korkusu neden bende var sende yok.
Neden bilmiyorum,
Neden?
Neden görülmüyorum?
Acaba aşk ataerkil mi?
Aşkın kadın yüzüyüm,
Züleyha…
Yalnızlığın önsözü…
20.10.2013/Önsözden