Aşkın Kadar Ağla Ey Gönül

Kime yandın gönül döktün yaşları,
Kül eder kavurur yakar taşları.
Eritir içini o bakışları,
Durma! Aşkın kadar ağla ey gönül! ..

Aşk gelince başa yeller estirir,
Yemeden, içmeden nefes kestirir,
Kimseleri görmez, gönül küstürür,
Durma! Aşkın kadar ağla ey gönül! ..

Bacasız odana ateş düşünce,
Ateşin harında yürek pişince,
Gönül pınarların dolup taşınca,
Durma! Aşkın kadar ağla ey gönül! ..

Sevmez diye hep çekersin korkuyu,
Yatamazsın haram eder uykuyu,
Düştüğün yer bil ki dipsiz kör kuyu,
Durma! Aşkın kadar ağla ey gönül! ..

Nefsine yenildin düştün bir kere,
Aşkın ateşiyle taştın bir kere
Bu derdi başına açtın bir kere,
Durma! Aşkın kadar ağla ey gönül! ..

Şahan derki bu derdine çare yok,
Olamadın gönül bir kez nefsi tok!
Feryat etme boşuna bu kadar çok,
Durma! Aşkın kadar ağla ey gönül! ..