Aşkın İstanbul'u Şiiri - Abdul Kerim Aydın

Öyle bir şeyki bu, kızıl sabahın köründe,
Boğazına akıyor, karışıyor aşkım.
Tavan yapıyor toz pembe bulutlarına kadar,
Yenemediğim, gururum ve kararım.
Birden aşkımı akıttığım suların dibine iniyorum,
Zihnimde canlanıyor, boğazımdan geçmiyor,
İnatla pişmanlıklarım.

Çoğu zaman akıntısına kapılıyorum bu aşkın,
Korkularıma sürüklüyor zihnimi,
Ama ruhumdaki kahramanlar pusmuş,
Çoktan kusmuşlar beni.

Bilmiyorlarki bir İstanbul var,
Bilmiyorlarki İstanbulun gecesine aşıklar var,
Bilmiyorlarki bende bu şehrin dirayetiyle aynı saftayım.

Bir İstanbul var önümde, boğazına müptelayım.
Bir İstanbul var altımda, gök kubbesine muhtacım.
Bir İstanbul var içimde, görmediğime pişmanım.
Bir İstanbul var gönlümde, aşık olduğuma inandığım.