Aşkın İle Yoğur Beni Şiiri - Şükran Günay

AŞKIN İLE YOĞUR BENİ

Garip kaldım yaban elde
Geçim derdi her bir ilde
Hasta yoksul çeşit dilde
Hikmetinle çağır beni

Aklım darda fikrim yetmez
Beşer şaştı dertler bitmez
Kimi insan kuruş etmez
İlmin ile kavur beni

Varlık ile kandı gönül
Nefis ile yandı gönül
Ömür geçmez sandı gönül
Yeni baştan doğur beni

Eğri büğrü geçti yıllar
İzim taşır bütün yollar
Yorgun düştü eller kollar
Kirman gibi eğir beni

Sayar oldum dünü günü
Neyleyim yâr şanı ünü?
Görmek için gül yüzünü
Yunus gibi savur beni

Dağlar aştım bulamadım
İlmin ile dolamadım
İyi kulun olamadım
Aşkın ile yoğur beni

Şükran GÜNAY
Şükranca YİB

Fotoğraf: Şükran GÜNAY
Yer: Nürnberg, Dutzendteich