Aşkın için de ölmeli Şiiri - Ayhan Şenkulak

Sana ne diyeceğimi bilemiyorum nasıl davranacağımı da
İçimde yılların alınmayan hıncı hasreti öfkesi var
Belki suçun yok biliyorum
Biliyorum ama birileri suçlu olmalı
Birileri yakmalı yıkmalı ortalığı
Birileri acı çekmeli boyun eğmeli
Bunlara sebeb olmalı bir şeyler
Hasretlik çaresizlik yada senin gibi
Kimileri ağlarken köşe başlarında
Kimlerinin kahkahası yırtmalı ortalığı
Sırtararak tüm kalleşliğiyle hayatın
Gözlerinin içine bakarak insanların yaşamak bu demeli
Sessizliğini delerek pembe düşlerin
Hayatın sahte gerçeklerini göstermeli
Oysa ne kadar acıdır ki
Bu hayatı herkes yaşamak zorunda
Başkalarının istediği gibi
Bence herkes istediği gibi yaşamalı
Büyüdükçe çocuk olmalı insanlar
Temizlenmeli gülmeli
Sahte ve yalan bakışlarla değil
İnsan gibi bakmalı insanların yüzlerine
Kimse kimseyi yakmamalı içinde ukde kalmamalı
Her şey bir anda olmalı içinden geldiği gibi
Ölürken bile bakmamalı gözler dünyaya pişmanlıkla
Keşke dememeli diller
Her şeyi yapmalı tat almalı dünyadan
Bazı duygular ters olmalı insanlarla senin aranda
Sen doğduğunda gülmeliler sen ağladığında
Ölümü gülerek karşılamalısın insanlar ağlarken
Gözler kapanmalı kolayca
Açık kalmamalı sevdiğine son kez bakarcasına
Tıpkı mutlu sonlu film gibi bitmeli hayat
Işıklar yandığında gözleri yaşlı olmamalı seyircilerin
Bir sigara içer gibi derin derin çekmeli hayattan
Sarhoş olmalı bazen nara atmalı gecenin sessizliğini yırtmalı
Parklarda yatmalı serseriler gibi
Paşam demeli kendinden küçüklere
Koçum demeli samimice sevdiğine
Fırından çıkan somun ekmek gibi yemeli günleri
Hayatta kalmak için değil
Hayattan zevk almak için gelmeli hayata
Gözler ağlasa da yüzler gülmeli
Aşkın içinde ölmeli
Aşk insanlar için ölmemeli…