Aşkın Hüzün Kırıntıları...

Bütün kör-ebe oyunlarında hiçbir zaman saklandığı yerden çıkamayan ürkek aşk!
Dilden irtifakını kaybettiği anda günbegün anlamsızlaşan isim!
Sensizliğimi ruhuma hak sayan şehir!
Hız limitini aşarak Sevdalıların en Sevdiği Mevsim listesinden düşen güz!
Ee yani ne de olsa bu bulutlar yağmurlara gebeliğini sürdürecek…
Zira benim gözlerimden akan damlalar yolunu bulmaya çalışacak yanağımdaki çıkmazlarda… Devlet töreni gibi uza uzadıya bir ayrılıkta…
Yüreğimde düzenlenen madalya töreninde birinci sıraya alnın akıyla yerleşen hüznüm,
Ben yokluğuna bir selam gönderiyorum en ince bellisinden, acılarını kendiyle paylaşmaktan bile korkan insanlar karşısında…

Bu edebilikteki yerini kaybeden isim!
Anne sevgisinden mahrum bu aşk!
Bu yardımsever olamayan şehir!
Bu yağmurun kapısına kadar dayandığı güz!
Biraz da senin eserin değil mi?
Keza hiçbir adalet terazisinin altına taş bağlayan mahkemeler kabul etmiyor, reddini!
Haydi, durma bul katil oluşuna dair ipuçlarını…

Çünkü Âdem’den bu yana insanoğlu, böyle bir cinayet görmedi…