Aşkın Hiçlik Makamı Şiiri - Fırat Yetiş

Ben Seni aşkın hiçlik makamında sevdim..
Sıyrıldım beni bana bağlayan her şeyden ..
Doğumu , yaşamı ve ölümü yüreğinin dergahında yaşıyorum..
Aşkın kadim halinde , Rana’yı bakışlarımda, sende kör ettim gözlerimi ..
Kör bıçaklı sancıtan gecelerin sessizliğinde,
Uyku hükmünde ki Zamanların vaveyla saatlerinde ,
Teheccüd namazında el açtığım Yaradana sana ettim bütün dualarımı ...

Ben Seni aşkın hiçlik makamında sevdim ..
Nefsimi kudret elinde tutan Allah’a and ettim ..
Sıyrıldım gururumdan , beynimde ki dünyadan ,
Sığındım solumda tekleyen sen diye atan kalbime..
El pençe durdum hiçlik makamında ,
Senden gayrısına lâl ;
Benden yanasına kör ,
Bir kibrit çaldım dünyevi saltanata,
İnceden bir tövbe kopardım dilimden, elimin Aya’sından arşı alaya ,
Dizlerimi kırdım , huşu içinde kapandım ,
Gönlüme seni düşürene şükür eyledim ..

Ben seni aşkın hiçlik makamında sevdim..
Onbir ayı değil , ömrümü varlığına teslim eyleyip , musalla taşında , Seni gönlüme sultan ,ömrüme hicran , huzur içinde kendi cenaze namazıma durdum ...
Hak ile su duruluğunda ,
Gözünden tek damla yaş düşmeden,
Cennete cehenneme bir adımlık mesafede..
Fani ömrüme Fatiha’yı sureyi okudum ...
Gönlüme düşen yüreğinden ,
Ruhumla yürüyen yoldaşlığın ile ,
Aşkını kefen eyleyip ,
Ölüme huzur içinde kapı açtım ..

Ben seni aşkın hiçlik makamında sevdim..
Ben sana daim ve daima ..
Haddimi aşmadan , yerimden olmadan , bayram gelişleri, iftar Sevinçleri Ezanı aşkla baktım ..
avuçlarının içine düşen kartaneleri misali eriyor
Yüreğim ..
Gönlünün havzasında aşkının ırmağında , sırattan geçip ,
Firdevs’inde soluklandı bedenim..
Ben sana ömrümün hikayesinden kopan ,
Yüreğimin son nüshası ,
Hiç şiiri, hiçliğim ile huzurunda bitmişim ...
ben sana aşkın hiçlik makamında vurulmuşum ...