Aşkın hazin Sonu Şiiri - Güven Akça

Aşk ya bu işte,
Aylarca, yıllarca süren bir yolculuktur.
Gül ile Bülbül misali,
Hiç bitmeyecek sandığımız
Uzun soluklu bir bekleyiştir AŞK.
Bir gün çat kapı çıkagelmiş beklediğim sevgili,
Dikilmiş karşıma bütün güzelliğiyle
Gökyüzünün sonsuz boşluğunu aydınlatan yıldızlar misali,
Karanlıkta kalmış ruhumu aydınlatan gözleriyle dikilmiş karşıma.

Hiç beklemediğim bir anda gelmişti sevgili,
Donup kaldım, ne diyeceğimi bilemedim.
Yıllarca hayalini kurdum,
Acımadım kendime, bekledim durdum.
Yalnız kaldığım gecelerde,
Ağladım, ağladım sessizce
Ah çektim derinden, fakat duymadı hiç kimse.

Ve işte beklediğim sevgili karşımda,
Orta Asya bozkırlarında ne kadar dizginsiz at varsa
Koşmaya başladı kılcal damarlarımda,
Yüreğim ateş olmuş yanardağ misali kaynamakta.
Koşup sarılsam boynuna
Çektiğim acılar bir bir son bulsun koynunda.
Fırtınayla boğuşmaktan yorulmuş gemiler
Nasıl limanda tekrar diriliyorsa,
Hasretin kurşunlarıyla delik deşik olmuş ruhum da,
Öylece hayat bulsun onun yanında.

Bir bilsen nasılda özlemişim seni,
Hele o mahsun sevdalı gözlerini,
Hançer gibi sözlerini
Ama en çok gözlerini,
Bir de,
Bir de menekşe kokulu tenini.
Çok özlemişim…

Izdırap girdabında boğuşan bedenim ve ruhum,
O kadar yorgun düştü ki;
Sana doğru yürümek istesem de,
Yürüyemiyorum,
Yılların yorgunluğu sarmış bedenimi,
Prangalar vurulmuş ayaklarıma
Sana gelemiyorum…

Bu gece fırtına var havada,
Sadece havada değil, aynı zamanda ruhumda
Gök gürültüsü, gecenin sessizliğini bozmakta
Penceremden içeriye giren ayrılık kokusu,
Tüm odayı ve ruhumu sarmakta.

Artık tüm ayrılıklar son bulsun diye dua ederken,
Birden kapıya yöneldi sevgili….
Hayır olamaz, olamaz…
Bu muydu yıllarca beklemenin karşılığı,
Ne içimi ısıtacak tatlı bir söz
Ne de tenimi okşayacak sıcak bir dokunuş.
Belli ki buz tutmuş yüreği,
Taşlaşmış sevgisiz yaşayan kalbi.

‘Gitme ne olur, beni bırakma’
Demek geldi içimden,
Lakin biliyorum gitme desem de
O yine hiç düşünmeden, beni umursamadan gidecek.

Ve gitti…
Yağmur taneciklerinin toprakta akıp gittiği gibi,
Yıldızların, gecenin karanlığında kayıp gittiği gibi,
Yaprakların, güz rüzgarlarıyla savrulup gittiği gibi
O da sessizce, gecenin karanlığında kaybolup gitti.

Bir kez daha yandı yüreğim derinden,
Tutuştu vücudum döndü yangın yerine,
Yandı ellerim, yandı bedenim
Tutuştu gözyaşlarıyla ıslanan kirpiklerim,
Bir film şeridi gibi geçti gözlerimden
Tüm anılarım ve hayallerim.

Kimin içindi bunca çekilen sıkıntılar?
Yıllarca süren bu bekleyiş
AŞK için mi?
Artık nefes almak istemiyorum,
Boğuluyorum bu loş ışıklı odada
Özlemle yoğrulan ruhum
Yıllara meydan okuyan bedenim
Çaresizce çırpınmakta,

Ölüyor sevinçlerim, ölüyor sevgilerim
İstemiyorum ölsün sevinçlerim,
Hele o ‘ceylan bakışlı gözlerin’
Ölmesin..
Baktım hayalimdeki gözlerine ve gözlerime.
Acıyla baktım
Öldüremediğin sevgime…

05.06.2008
Güven AKÇA