Taşınır bende diyardan diyara
Hep arar belki odur diyerek
Girmediği çatlak
İçimde akmadığı yer kalmaz
Dolaşır her yeri
Bazen şehirden şehre
Hep yaralarını sarmaya çalışır
Hep bir umudun peşinden sürüklenir
Dağları aşar, ovaları geçer
Atlar büyük engelleri
Ya da engel sandıklarını
Yıkar geçer
Bazen aklına eseni yapar
Bazen gelmesini bekler
Ama hep beklemesini bilir
Bazen tüm eşyaları ile kapıdan çıkarken
Ne yapıyorum ben dedirtir
Ve durursun
Sarmıştır artık seni aşkın ağları
Bir örümceğin yaptığı ağ inceliğinde
O benim işte
Gel bekliyorum
Mutlaka gel der
İnanamazsın ama yanıltır işte
Her kıpırtının hassaslığında
Hazır değilsin çünkü buna
Bazen rüzgârı bile
Hep o dur diye sanırsın
Bu kadar mı umutlanır bir insan
Belki odur diye hayatını alt üst eder
Bir umut yüzünden değil mi bütün bunlar
Aşkını taşırken bir yerden başka bir yere
20 Haziran 2013
Perşembe
Kayıt Tarihi : 23.3.2017 20:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!