Aşkın Gözü Kördür,Bilir misin?

Aşkın gözü kördür,bilmelisin bunu,
Zaman eser geçer,biter gençlik oyunu,
İlk baharda kurumla çalım yapan güllerin,
Güz geldiğinde çıkarırlar suyunu.

Elindeki taze güle bak,utangaçtır azıcık,
Sevda rüzgarlarıyla darma dağınık,
Ne umutlar besliyordu o da gönlünde,
Umut etmek uzun,yaşam kısa ne yazık.

Gece yıldızlar bana sevdiğimi sundu,
Öpüverdim bende gül yanağını,
Dişlerken usulca tatlı dudaklarını,
Bir de ne göreyim,ısırmışım avucumu.

Yar sarı saçlarını salıp,savurduğu an,
Alırdım mis kokusunu seher rüzgarından,
Yüz yıllık ölüye dokunsa tatlı soluğu,
Döner başı,ölü bile fırlar mezarından.

Gül bahçesinde gül gibi ışıldar yanağı,
Doyulmaz bir hayattır,onunla vuslat şafağı,
Kızıl dudağından bir damla düşse toprağa,
Çiçeklenir hemen,çöllerin bile kuru toprağı.

Gece gündüz,şarap sohbet,ince saz,
Kör insan, bu adamı elbet anlamaz,
Ceyhan,Dicle Fırat’ta akar nice su,
Çöllerde kavrulur da,bir damla su bulamaz.

Maldan mülkten,yar sevdasından geçtim,
Ne baş eğdim namerde,ne omuzlarda gezdim,
Şu köhne dünyanın,aldatan zevkine karşı,
Tomurcuk gül gibiydim, güldüm de geçtim.