Aşkın Gölgesinde Soluklanmaktayım

Bir damla kadarım aşkın evrenine
Bırakıldım çoşkun ummana yetmeye
Ey ömrüm, bilmesem de ulaşır mıyım
Yoluna düşmüş yılmaz bir karıncayım
Ah, ne kadar da minnacık adımlarım

Omuzumda buğday başağıdır özüm
Değirmen, varmaya kıt kanaat gücüm
Yol ağızlarının şaşkınlığındayım
Düşe yıkıla un ufak olmaktayım
Ah, ne kadar da minnacık adımlarım

Çaputları ağaca kimler bağlamış
Körü körüne bir düşe mi aldanmış
Yoluna can bulur mu sahte yapraklar
Güneşte solup, yağmurda küf tutmuşlar
Bir ölü günlüğünde çürük anılar

Güldüm, yakılıp, yıkılıp, kül kül düştüm
Toprağa karışarak kendime döndüm
Bir kıvılcımla daha aşka sarıldım
Aşk ummanına ışıltı saçmaktayım
Ah, ne kadar da minnacık adımlarım

Hasret ahirete kadar mı yol almış
Günler, aylar, yıllar, asıra bağlanmış
Aşkın gölgesinde soluklanmaktayım
Gözlerimdeki ferde yol almaktayım
Ah, ne kadar da minnacık adımlarım...