Aşkın Gölgesinde Şiiri - Sezer Çetin

Aşkın Gölgesinde

Maviye sığmaz aşkın özü,
Düşlere hapsolmaz gerçek sözü.
Kapını çalan her rüzgâr mıdır aşk?
Ya da her sıcak nefes bir bahar müjdesi mi?

Adını ölümsüz kılmak ister yeryüzünde,
Peki ya gökyüzünde?
Aşk, kanında gezmekle mi var olur,
Yoksa özgürlüğüyle mi anlam bulur?

Bağlılık zor mu oldu, yoksa
Bağlandıkça kaybolanlar mı çoğaldı?
Doyumsuzlar mı aşkı unuttu,
Yoksa aşk mı insanları unuttu?

Çiçekler susuz büyümez elbet,
Ama fazla sulandığında da çürür kökler.
Ağaçlar meyve verir sevgiyle,
Ama gölgesinde nefessiz kalırsa ruhlar,
Sevda da solar, aşk da…

Emekle mi büyür aşk?
Yoksa doğasında mı vardır büyümek?
Bazen bir rüzgâr gibi gelir,
Bazen de suskun bir dağ gibi bekler.

Aşkı sadece emekle sınırlandırmak,
Onun sonsuzluğunu unutmak değil mi?
Bazen aşk, tam da bırakınca yeşerir,
Ve bazen en güzel aşklar,
Hiç yaşanmamış olanlardır.