Aşkın Gerçeği Şiiri - Dünya Yükünün Hamalı

Gerçeğin Gölgesinde

Sözler akar, kelimeler dans eder,
Ama aşk, naber, nerede sen?
Görev kokar evlerin içi,
Kültürel bir tiyatro, sahnede iki kişi.

Sevmek dedikleri, bir alışkanlık belki,
Bir gün, iki gün, sonra rutin bir gerçek.
Çocuk gelir, dünya değişir,
Aşk mı kalır, yoksa bir görev mi yetişir?

Sadakat, ah, ne büyük yalan,
Kimse kalmaz tek bir ruhta, inan.
Şartlar tutsak, koşullar zincir,
Özgür olsa kim bir kalpte esir?

Güven dedik, koşulsuz, sözsüz,
Ama herkes bir şey bekler, özsüz.
Hayal kırıklığı, bekleyenin gölgesi,
Aşk mı bu, yoksa sadece bir töresi?

Yalnızlığa âşık oldum, sessiz,
Ne aldatır, ne vaat eder, ne de sızlar.
Dış görünüş, bir anlık heves,
Ama kalbin gerçeği, hep başka bir adres.

Sevmek mi, sevilmek mi, bilinmez,
Belki de sunulanı kabul etmek, hepsi bu.
Bir an parlar, sonra söner,
Gerçek aşk, bu devirde nerede?