Aşkın Garibi Şiiri - Cihat Şahin

Ne tuhaf aşklar var, çıkar pazara,
Sevgiye acırım, gülesim gelir.
Ne süfli meşkler var, çarpar nazara,
Maşuk’a silleyi, vurasım gelir.

Aşkın manası, meçhul adama,
profluk taslar, değil hademe.
Takar aklını, zelil madama,
Ben böyle kafayı, kırasım gelir.

Destandan okumuş, aşkı sadece,
O baptan bildiği; basit bir hece.
Dilinden dökülen, tam bir bilmece.
Masalsı aşkları, kovasım gelir.

Elinde sadece, mecaz kitabı,
İçi süflilik, caf caf’lı, kabı,
Bu aşkın sadece, nefse hitabı,
Böyle tarifi yeresim gelir.

Birinin önünde, tek satır yazı,
O söz üzere, çalıyor sazı.
Mah sanır, gönlünü verdiği kızı,
O sazı taşlara vurasım gelir.

Birisi noktayı, koydum sayıyor
Zavallı virgülü, nokta sanıyor.
Aynada od görmüş, onda yanıyor,
Vurup ta aynayı, kırasım gelir.

Hastadır kalbi, muhtaç tabibe,
O alıp kalbini, koşar Habib’e.
İstese maşuku, edecek hibe.
Bunları dünyadan, süresim gelir

Cilalı camlara, hayran olan var,
Çakılı boncuğu, zümrüt sanan var,
Bir tek bakışta, helak olan var.
Tümünü çekiçle kırasım gelir.

Bir tel saç ile idam olan var,
Kirpikten oklarla, kendin vuran var,
Zerrecik katreyi, derya gören var,
Bunları zırvayla, yorasım gelir

Esmayı yansıtan, aynadır âlem
Eşyaya yönelsen, çekersin elem
Yalandır yanlıştır, aksine söylem,
Hayale koşana, sorasım gelir.

Taptığı putunu, yapar kendisi,
Hülyayla rüyaya, yatar kendisi.
Hak yoldan mecaza, sapar kendisi,
Rüyalar hak olsa, yorasım gelir.

Mabudu bilmeyen, bilmez maşuğu,
Serabın türabın, olur aşığı.
Gittiği kapılar, mecnun eşiği,
Bunların kitabın, düresim gelir.

Kalbinin sahibi, bilmezki halık
Kalbe kalıba, yalnız o malik.
Hakikat böyleyken, ne yapar salik?
Kalbine mühürler, vurasım gelir

Kimin malını, verirsin kime?
Edersin ihanet, gidersin güme.
Hasların işini, sorarsın hama.
Hamlara yasaklar, koyasım gelir

Sence hangisi, aşkın garibi?
Çoğunda tuhaflık, sanki var gibi?
Mademki sameddir, kalbin sahibi,
Samedin yolunda, ölesim gelir.