Aşkın Finali Şiiri - Mualla Katip

En son ellerin terk etmişti
derken
gözerini de alıp gitmişsin

sana rastladığım mavi günü
kalkan son treni
buğdaylığını
yaramaz sevecenliğini
düşlerin takılı beyaz gömleğini
telaşlı ellerini
bir başka aşka dair
mırıldandığın şarkı sözlerini
gözlerinden geçerken denizin yeşilini hatırlıyorum

kentin en işlek caddesinde koşar adım yürümeyi
soluğun ensemi yakar gibi yürümeyi
seni neden sevdiğimi
birkaç sokak ötede
dağınık saçlarımla
rüzgarı atlatıp
köşe başında
ikinci el kitapların sergilendiği vitrin önerinden geçerken
tüm satır aralarından sana seslenmeyi
çocukluğumdan kalma tebessümle
seni sarabilmeyi
ne çok istedim

gittin
dağların karları eriyorken
yine duyar gibiyim sesini

gittin
yağmur kokusu siniyor
yeşeriyor ellerin

toprak uyanıyor
sen bakıyorsun
suskunluğun ouyor kelimeler
kendini almış
beni bana bırakmışsın üstelik
biraz fazla biraz eksik

ve gittin
dikenler acıtarak geçtin yollarımdan
kuru yağmurlar yağdı
nereden bileceksin
her köşe başında yüreğim aralandı
kapılar aralandı
pencere boşluğundan ellerine uzandım
parmaklarım aralandı

aşkın finaline
çıkmaz mı yollar
çıkar mı
hüzünler sağnak mı düşer vadilerine
ya da şiirler sana varır mı
varmaz mı
seni eskisinden daha çok sever miyim
siyah beyaz filmler başlar mı
ya da aşkın finainde
yeniden
Taksim'de bekler misin güvercinler uçarken