Aşkın Felekleri Şiiri - Sabri Özcan

Sen uyurken ruhuna sarılıyorum her gece
Titriyorsun bir azizenin tini oluyor tenin
Sebebi benim sebepsiz titremelerin
Ne tülleri uçuran rüzgar
ne de bir sayrılık eseri
aşkımın soluk nefesi
çatınızda bahçenizde uğuldayan
fırtına ve kıyınıza vuran azgın dalgalar
Ayrılıktan düşen gözyaşlarımın yankısı
sularda çağıldayan bir aşk şarkısı
Gel diyor muttasıl sarsarak bedenimi
Gönlümde yaşadığım bir ruh depremi
Bu aşkın enkazı altında bırakıyor beni

Ruhunu ele geçiriyorum her gece
Titriyor bedenin bir azizenin tini oluyor tenin
Sebepsiz değil ateşli bir hasta gibi inlemelerin
Hava değil ciğerlerine dolan soluk nefesim
Damarlarında dolaşan canımdır benim
Her adımında seninle gidenim
Ne kadar uzağa gidersen git
O kadar yaklaşırsın kollarıma
Muhal ya kaçsan da yıldızlara
Uzamsız bir uzayda uzanırım yanına
Kalbinden geçse bir an
Beni sevmediğine dair bir şüphe
Kalbini sıkıp avuçlarımda kıyarım canına
Canımı gizledim yürek ucuna
Ancak ikimiz sığarız bu aşkın enkazına

Kaybolup gidiyor işte zaman dediğin bir an
Aşktan daha güçlü ne var alemde var olan
Ne tutabilir seni daha sıkı kollarımdan
Gel usulca yanıma uzan yatağımız buluttan
Alıp götürsün bizi saçlarını tarayan rüzgar
Ötelere gidelim bir mavi bir pembe umuttan
Öteye daha öteye sonsuza aksın zaman
Erimiş yıldızlardan bir çağlayan
Sonsuzluğun kıyısına aksın bir zaman

Ruhumu ruhunla avutuyorum
Uykusuz bir çocuk gibi her gece
Aşktan sarhoş başımı dizinde uyutuyorum
Her felekte bir şiir unutuyorum
Ay seni anlatır harelerle
Yıldızlar gözlerinin içinden ışıldar
Gece saçlarının telinde akar
Çiy düşer gözyaşlarımdan
Aşkımıza ağlar kapkara güller
Sen uyursun geceler gecesi
Ruhuna sarılır ruhum
Ey eceler ecesi
Seni anmakla geçecek ömrüm