Asılsın bu gece aşkın fedaileri,
Vurulsun kelleleri…
Yıkılsın sevdanın bütün kaleleri…
Hangi sözün çileden çıkarmadı ki beni,
Hangi gecelerde ağlamadım…
Ben beni bildiğim günden beri,
Hangi gün ismini haykırmadım,
Hangi gün sayıklamadım.
Asın,
Fuzuli duygularımın değersiz karşılığını…
Yakın,
Yürüdüğüm kaldırımlarla Antakya sokaklarını…
Yıkın,
Yok yere beklediğim ömür duraklarını…
Bil istedim,
Bu şiirle yalan yeminlerini….
Gör istedim,
Gecelerde doğmayan güneşlerimi…
Vur istedim,
Sensizlikte duraklayan kalbimi…
Bil istedim,
Bir şiiri daha nasıl yaraladığını,
Ve sözcüklerin kapıda öylece kaldığını…
Duy istedim,
Duygularımı öylece yetim bıraktığını…
Ardından bin gün bin gece ağladığımı,
İsimsiz kabirlerde yandığımı…
Gör istedim,
Tavanlarda yaşattığım anılarını,
Her anıya bir saç ağarttığımı,
Yollarında harcadığım yaşlarımı,
Ve bütün zamanlarımda ol istedim.
Ol istedim,
Öl istemedim…
Git istemedim…
Bit istemedim…
Sen beni hiç böyle bilmedin…
Bil istemedim…
Sen her gidişinde ardından izledim…
Dur demedim…
Gitme hiç demedim…
Şimdi olsa yine demem…
Ardından tek kelime etmem…
Senden başka zaten hiç sevemem…
Sensiz nefes de veremem…
Böyle olsa da sonu sana gelemem…
Asılsın bu gece aşkın fedaileri,
Vurulsun kelleleri…
Yıkılsın sevdanın bütün kaleleri…
Yakılsın sevda adına verilen yeminleri…
Ve yansın başkasını tutan yaren elleri.
Kayıt Tarihi : 28.11.2023 02:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Sevda", yen dilde ve lisan-ı tıp'ta adına "Melankoli" denilen çok tehlikeli bir akıl ve ruh hastalığının eski dildeki adıdır ki, daha ziyade "kara sevda " diye tesmiye edilir.
Rabbim, her ikisinin de şerlerinden ari ve beri kılsın amin!
TÜM YORUMLAR (1)