Aşkın esirleri ikimiz

Anılarımızın ardındaki
Bahçesinde yeşerip,
Çiçekler gibi renklenen

Umutlarımızın sonsuzluğunda,
Ve senin tatlı dudağındaki o
Büyülü türküyle,

Verdi’nin Nabukko
İsimli eserinin,
Esirler korosu eşliğinde,

Kalplerimiz misali
Kanat çırpmakta direnen,
Tam orta yerinde, uçuşan
Aklı karalı güvercinlerin,

Olur ya, günün birinde,
Bir şehrin meydanında
Karşılaşsaydık seninle,
Ilık bir bahar ikindisinde,

Sen ve ben, ikimiz,
Aşkın esirleri,
Çarpa çarpa kalplerimiz,
Gerçekleşirdi belki
İç çeken düşlerimiz,

Hafif bir hıçkırık gibi,
Ağızdan kaçıveren
Sevinç çığlığıyla,

Gezerken birbirini,
Ateşli ve şaşkın gözlerimiz,

Teninin o derin, baş döndüren,
Gizemli kokusunu bana getiren esintilerle,
Kendiliğinden, o an, birleşiverirdi ellerimiz.