Aşkın enkaz hali Şiiri - Mehmet Yağcı

Kıyamet halini aşkın enkaz hali izler
Beniz yarı soluk gözler boş boş bakmakta
Nefes alıp vermekte güçlük çekilmekte
Boğazda bir düğüm var hemde kocaman
Yutmak istersin ama yutulmaz bir türlü
Çıkartmak istersin dışarıya ama nafile
Ağlamaklı halleriniz başlar sonrada
Bu böyle gitmez artık aşkta bir ınkılap elzem
Ya unutmaya ya sukunete ya cinnete
Yada nefrete dönüşüm kaçınılmazdır
Sukunet veya unutma makamında herşey normalleşir
Sakinleri bu dünyada kalmayı başarır
Onlar hiç olmazsa avunmayı başarırılar
Ufak tefek sıyrıklarla kurtulmuşlardır
Bu koridor yanıgınından kaçarken
Peki ya cinnete düşenler ne haldedir
Onlar dağ gibi dalgalar kıyıya vurunca çıkarlar ortaya
Yüzlerinden tanırlar birbirlerini, nerde olsalar
Vurgun yemişleridr onlar,hırıltılar çıkarırılar
Ya kırık bir hıçkırık yada sürekli aynı sözcükler,
Bazanda biteviye söylenen bir şarkı sözü dillerinde
Paramparça bir gülüş olur dudaklarında,
Bakarlar ama göremezler, görseler anlamazlar
Onlar artık bu dünyada değildirler
Varlıklarıyla yoklukları hep aynıdır
Hiç kimse onlara dokunmaya cesaret edemez