Aşkın Elçileri Şiiri - Durmuş Güner

Gel gör ki Süleymanlar dünyaya hükmeder.
Adından mı gelir bu hüküm yoksa haktan mı?

Kenan ilinde Yakub Yusuf'u kaybeder.
Açılır gözleri,bu mucize yoktan mı?

O rahman ki şanıyla bir Ahmet yad eder.
Acep o yad-ı ona duyduğu aşktan mı?

İdris'in ilmi kalemle yazmaktan bahseder.
O katiplerin piri olması,boştan mı?

İbrahim Halilullah davasına derbeder.
Yola gelmez Nemrud,yoksa kalbi taştan mı?

O'ki tur dağında Musa'ya hitab eder.
Sen ki Kızıldenizi asayla aştın mı?

Nuh'la olanlar çok az,belki üç beş eder.
Azabla gelen yağmur,azabınla taştın mı?

Züleyha aşkından kendi kendini mahveder.
Kesilir eller,Yusuf'un cemali doğuştan mı?

Hz.Muhammed Mustafa şu gönlümü cezbeder.
Bilmem ki bu yara kılıçtan mı oktan mı?

Eyyub ki dertlerle sınanmaya sabreder.
Sabrı ona veren var,sanma ki yoktan mı?

Kurban olsa da İsmail,bu hükme boyun eğer.
Teslimiyetin karşılığı bir koçtan kurban mı?

Deseler iki cihan güneşi neleri feda eder?
Haktan mı vazgeçer,candan mı yoksa yardan mı?

Yunus'un alın yazısı yunusla beraber.
Affet Ya Rab..! demesi edeb ve ardan mı?

Mesih çilesini günlerce çeker ha çeker.
kör olan gözler bu mucizeye şaştın mı?

Söyle durmuş! bu yol en son nerede biter?
Biteceğini bile bile sen bu yolda koştun mu?

08.12.2009