Aşkın Dna'sı Şiiri - Akın Korkmaz

Seninle aşkın DNA’sında yürümek ne yaman şeydir öyle
Sonsuz bir merdivenin her basamağına tırmanmak gibi
Bir diken misali sevdalanmak başındaki tomurcuk güle
Aklımız bir karış havada, ayaklarımızda cehennemin dibi

Gökten kuşku dolu gözleriyle zehir hafiye bulutlar iniyor
Birbirinin üstüne titreyen taneler zincirden sökülüp atıldı
Sen şimdi başka yolun yolcusu benim içimden sen gidiyor
Mutlu bir günün ortasında gözlerim karabasanlarla açıldı

Ağızlarında çalı çırpı taşıyan kuşlar gölgemin üstüne tünedi
İçimde kanayan her ayrılık acısına karşı bir sıra teselli dizdiler
Dudaklarımdan dökülen cümlelerde karmaşık gizemler birikti
Gönüllü ümit birlikleri yoğun kaygılara karşı taarruza geçtiler

Uzun çarpışmanın ardından toz bulutları gökyüzünden silindi
Karşımda milyonlarca sen varsın ve her senin karşında bir ben
Kulaklarımızda çınlayan ağıtlar bir hücum borusundan üflendi
Toprak siperlere eşit dağıldı bir kefene sığmaz iki cansız beden

Sonsuzluğa kıvrılmış sarmalın sıradan fanilere bir kastı vardır
Belki de bizlerden akıl sır ermez bir bilmeceyi çözmemizi ister
Hani bir sıkımlık cevap hakkımız olsa “Dünya Nasipsiz Aşktır”
Ne kimselere yar olur ne de bir gün olsun seni bana yar eder