Aşkın Diyarında Şiiri - Paşa Özgür Yıldırım

AzraiIi kapımdan kaç kere kovdum
Prangasını zincirini bin kere kırdım
Aşkın alevleri göz yaşlarımla söndü
Bunu duydun mu hiç duydun mu Safi

Bin parçaya bölünmüş bendeki yürek
Bilir misin hiç bunu bilir misin Safi
Boynuma takılmış çözülmez ilmek
Yakıyor beni her gün yakıyor Safi

Aşkın diyarında yüklendim yükümü
Ağırlaşıyor her gün sırtımda benim
Gönül dermanım bilmeyen hekimin
Vursa da neşteri ne fayda Safi

Ölüm gelip kaç kere kapımı çaldı
Ömrümün bütünü yarıya indi
Kimi çok acıdı kimisi güldü
Yalnız üzülen sen değilsin Safi

Var mıdır bilen aşkın tarihini
Ateşe atmadılar mı Hz. İbrahim'i
Pir Sultan'ın asıldığı gibi
Şairlerin kaderi böyledir Safi

Enel Hak dedi de derisinin yüzdüler
Parça parça edip göle saldılar
Hallaç Mansur'un ruhuna leke sürdüler
Acının da acısı var unutma Safi

Seversin de aşkın bilinmez ise
Kararan bir ruha ne söylesen de
Birde ta derinden vurulmuşsan
Sırrını kime açarsın Safi

Şiirler senin kulaklarında nağme
Kalplere sunulan altından damla
Kitaplar yazılar hepsi bahane
İçin için yananı hiç gördün mü Safi

Üzülen yanan yalnız sen değilsin
Sanma ki aşk ateşiyle yanan tek sensin
İçimdeki gizli volkanı nerden bilirsin
Şükret haline şükret Safi

Ağaçlar kalem olsa denizler mürekkep
Yazsam derdimi buna ömrüm yetmez
Seven şairlerin halini kimseler bilmez
Alın yazımız böyle yazılmış silinmez Safi

15.11.1993

Dost ağabeyim Şair Cemal Safi’ye ithaf olunmuştur.