Aşkın Dikeni Şiiri - Emrah Bekci 2

Acıtsa da sözlerin, ben yine seninim,
Diken gülün hançeri, gül ise zehrine şifa,
Ben sana mecburum, kanasa da ruhum.

Senden kaçmak istesem, kalbim yine bulur seni,
Her an, her solukta, gölgem gibi izlerim,
Kurtuluş yok, aşkla mühürlü her cümlem.

Gözlerin bir uçurum, derinlerinde kaybolurum,
Düşsem de yeniden, hep aynı yere varırım,
Seninle yıkılır, seninle yeniden doğarım.

Bir köz gibisin, içimde sessizce yanan,
Küllerimi savursa rüzgâr, yine de sen kalırsın,
Senin adın benim en derin yaralarımda saklı.

Unutmak zor, hatıralar bir zincir gibi,
Her halkasında bir anı, her mazi seni çağırır,
Özlemek bile sığmaz artık kelimelere.

Geceye karışır hasret, yıldızlar sessizdir,
Ay bile şahit olur, saklar her fısıldadığımı,
Bir dua gibi yükselir içimdeki sevdan.

Yağmur damlaları, yüzümde senin izlerin,
Her damla bir veda gibi düşer toprağa,
Ama ben beklerim, yeniden açacak bir baharı.

Zaman her şeyi unutturur derler, ama bilmezler,
Kalpte derin iz bırakan aşkın hiç solmadığını,
Sen, hep dün gibi taze, yarın kadar uzak.

Bir masal gibi yaşadım seni, gerçeğe inat,
Herkes bitti sanır, oysa kalbim aynı yerde,
Sadece bekler, seninle tamamlanacak bir sonu.

Acıtsa da sözlerin, ben yine seninim,
Bu aşkın zehri, belki de benim kurtuluşumdur,
Aşkının dikeni batarken bile, gülümsüyor sevdam.