Hevâdan göğe yükselsin bugün rûh
Ki kalb aynasında parlasın o nûh
*
Silinsin nefsimin paslı perdesi
Tecellî bulsun içimde kudsî sesi
*
Hakîkat çağrısın duydum derinden
Gelir bir nefha-i rahmet ferinden
*
Ne ilm ü söz yeter, eylemez kemâl
Eğer ki hâl değilse ona misâl
*
Bu cism-i fânîye aldanma sâlik
Hakikat pınarıdır içte hâlik
*
Tevâzu tacını tak başına sen
Kibirden yırtılır perdeler hemen
*
Dünyâ bir seyr-i hayâl ü sûret
Ne bâkî ne sebatkâr, hep gurret
*
Arındır kalbi ki nûr ola safâ
O saf nûr ile görünür Mevlâ
*
Nefsi terbiyle eden bulur seyrân
Ki seyrân içinde gizlidir sultan
*
Hüdâ’ya yönelen her gönül bilir
Hakikat menzilini sabır getirir
*
Tefekkür aynasında açar sır
Ki kalb u rûha bahşolunur bir sır
*
Yürürken yoluna pes etme aslâ
Bu yolun son menzili Hakk’a vuslâ
Kayıt Tarihi : 30.7.2023 14:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Nefha: Üfleme, ilahî nefes. Sâlik: Tasavvuf yoluna giren kişi, manevi yolcu. Safâ: Temizlik, iç huzuru, berraklık. Sebat: Kararlılık, vazgeçmeme. Gurret: Aldatıcı görünüş, geçici parlaklık. nûh / nûranî: İlahi ışık, aydınlık. Seyrân / seyr: Yolculuk; manevi dolaşma.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!