Aşkın Darağacında Şiiri - Paşa Çeten

denize dalan yüzünü göstermeyen şanıymış
bu gün hüzün diliyle konuşan sen misin
kor gibi hırsınla balıkları yakarsın
gözyaşımı acıyla kavurup evimi süslersin
ateş gibi gelip canımı elleyen yar mısın

sevginin gözbebeği olan huyla konuşsun
çiçeklerin rengi güneşi söndürmeden
sevgiye giden yolu aklımdan yapsan
güle gül olan hislerimle gelirsin bana
ay ve güneşin ruhundan giyinirsin
hasret nazıyla başıma taç olursun sen

bu mevsimde açan sevda gibi
yeri göğü bir sudan toplayansın
yer yüzünün sevgisi nebiyle süslenir
hakka tapan nurun gelişi sende var
göğün burçlarından inmeyen bayrak sensin
her sözün cennete açılan kapı

ölümün ölümsüzlüğü giydiği yerdeyim
azaldıkça çoğalır sayılar
öldükçe dirilen canlar bilirim
gamdan beslenen baharda
selamsız geçen gün haram bana
yokluğum varlığa yürüyen sevgili

aşkın darağacında canım gözlerini çeker
aşkın darağacında gözlerin canımı çeker
aşkın darağacında canımı gözleri çeker
aşkın darağacında gözlerini canın çeker