Bana verin eski çağların ilhamını,
Anlatayım size bir aşkın ölümsüzlüğünü!
Ali, yüreğinde ateş taşıyan bir fırtına,
Gül, aşkın en güzel sureti, baharın ilk nefesi.
Birbirlerine baktıklarında, zaman suya düşen ışık gibi dağıldı,
Gökyüzü onların sevdasına tanıklık etti.
Deniz kükredi, dalgalar kollarını açtı,
Bir gemi, ufkun derinliklerinden süzüldü.
Gül, ince bir rüzgâr gibi yaklaştı Ali’ye,
Ve o an, dünya nefesini tuttu.
Sevda böyle olmalıydı:
Ne fırtınalar yıkabilmeli, ne zaman silebilmeliydi.
Gün batarken el ele kayığa bindiler,
Ve aşk, dalgalara bir masal fısıldadı.
Aşk
Kayıt Tarihi : 5.3.2025 11:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!