Aşkın Dallarını kırmışlar gülüm

Aşkın Dallarını Kırmışlar Gülüm

Çoluk çocuğun elinde oyuncak,
Kıymet bilmezlerin masasında
Meze olmuş aşk.

Ne sevmek kalmış ne de sevilmek…
Sevda nedir bilmez insanların gönül eğlencesi…
En zora kaldıklarında arkasına sığındıkları,
Bütün suçların üzerine yıktıkları
Beceriksizlerin bahanesi olmuş sevmek...

Vefa da kaybolmuş sadakat de…
Seviyorumlar düzmece,
Ağlamalar, kıyamamlar göstermelik…
En büyük aşkları menfaatler süsler olmuş.
Değer bilmezlerin elinde
En nadide çiçekler bile solar olmuş.
Bir varmış bir yokmuş gibi sevmeler peydah olmuş,
Neresinden dönersen kar misali.
O büyük sevdaların gözünün yaşına
Artık kimse bakmaz olmuş.
Sevgiler pazarlık konusu,
Üç kuruşa satılır olmuş yürekler.

Aşkın canına okumuşlar gülüm,
Ne inanacak mürşidi kalmış
Ne de uğrunda savaşacak aşıkları.
Gözlerinden feri gitmiş gibiydi sanki aşk,
Ne başında o eski dumanı ne de inananı kalmış.
Aşkın o güzel bahçelerini talan etmişler,
Aşk yalan, aşıklar ziyan olmuş gülüm.
Aşkın kollarını kırmışlar gülüm, kırmışlar.

Yaman Karaca