Aşkın Dafnesi Şiiri - Cevat Turan

Kahraman ülkesinde beyaz boynunun
Karışık ve sersem duygularla
Tarifsiz uzuyor soluğum
Birlikte uyanmak için günaha

Önce ben geçtim köprülerin kırmızı
Asi bir ırmak titrer dudaklarında
Ne zaman düşlemeyi düşlesek
Gel gitmeler yaşarız hoşgörünün sofrasında

Memleketsiz papatyaların yalnızlığında
Taş duvarlarında uzak bir rivan olurum
Unutmalar ülkesi değil tenimiz
Sana yaşanmamış tarihini getirsem
İçindeki huysuz krallığına
Yanılgın olurum

Seni öpsem
Çıplak ve mahrem bir ay düşer
Dudaklarından masalsı dafne yaprağına
Bir kere uçtu zaman ucundan aklımızın
İster kendine saklan
İster sevgilinin uzağına

Acemi bir tay olurum koynunda
Mağrur ve yelkenlerin limansız
Ben gidersem sen de gider gibisin
Karar vermek öğrenmektir kaybetmeyi
Düşlerinin kurutulmuş ırmağında

Biliyorum boynun çok kahraman
Kulak memelerin de öyle
Bunu yalnız biz biliyoruz
Sus kimselere söyleme

Düşmeliyiz yeniden kentin mistik yollarına
Bir kere dişledik yarısını elmanın
Deniz tanrıları kızgın ve şehvetli
Bulutlar bile oturur kucağına toprağın
Doğmak için tekrar aşkının çıngırağına

Kalabalık ve sarsak dokunuşlar
Korkak bir aralık kapısı bakışların
Dönmeler içinde giderken ağlamaklı
Bu nehir nereye akar
Ve nerede biter uzun çarşının aşkı

Boynunda benden yakın
İpek beyaz bir fular
Çizgisinde avuçlarımın sana göğü saklarım
Gitmek düşerse can evine yalnızlığın
Boşalt kalabalığını at ellerinden
Göğsüme dök saçlarını
Yüreğime bir dokun