Aşkın Çığlığı Şiiri - Nilgün Nart

Sevda dağında dolanan Mecnun’dum
Bir kara sevdayla Leyla’ma vurulmuştum.
Muradım kavuşmaktı
Bilemedim aşkın yollarını
Geçemedim dikenli gül bahçelerinden.
Sessizlikte acının sesi oldum.
Duyuldu aşkın çığlığı gönüllerde.
Asırlarca zamanlar geçti
Aşkın sessiz çığlığı
Vurdu kör kurşunlar gibi,
Sevdalı yürekleri.
Devranlar döndü
Zamanlar öğütüldü değirmenlerde
Ne ben kaldım
Ne Leyla…
Ne zaman kaldı
Ne mekan
Sessizliğe asılı bir çığlık
Sonsuza kadar yankılandı.
Herdem baktım gözlerden Leyla’ma
Bakış aynı bakıştı
Yanış aynı yanıştı
Halbuki ne Leyla vardı
Ne de Mecnun
Sessizliğin kubbesinde yankılanan
Aşkın tek olan
Acı çığlığıydı.