Aşkın Cemresi Şiiri - Ömer Gümüşoğlu

Havaya, suya, toprağa düşer sırasıyla.
Aşk gibi…

Önce göze düşer aşk,
Gözle ısınır kalp sevdaya,
Sonra söze düşer aşk.
Kelimelerin kokusu değişir işte o vakit.
Aşk artık duyumsamalarda,
İşitilir en derinlerde.
Öyle iner ki kalbe yankısı bütün evreni sarar kişinin dünyasında.
Suya düşmesi gibidir cemrenin.
Doğanın suyunu ısıtan aşama da insanın sözünü ısıtır aşk.
Toprağa düşmesiyle özümsenir,
Kalbin bütün hücrelerini sarar,
Vücudun her zerresinde belirir aşk.

Birinci cemre misali aşkın havaya düşmesiyle ısınır gözler birbirine.

İlk gözün göze değmesi,
Kalbe aşk düşmesi…
Ve göz artık başka görür,
Her şey yeniden değerlenmiştir sevgilinin gözünde.
Mevsim bahara kayıyordur artık.
Aşk tomurcuklanmaya…
Gün yüzünü göstermeye başladığında aşk da yüzünü gösterir sevenlere.
Ve kavuşmanın, buluşmanın heyecanı belirir gözlerde.
Aşk adım adım işler,
İlk bakış, ilk akıştır kalbe…

İkinci cemre misali aşkın suya düşmesiyle ısınır sözler birbirine.

İlk sözün söze değmesi,
Kelimeye aşk düşmesi…
Ve söz artık başka çıkar,
Her şey yeniden değerlenmiştir sevgilinin kulağında.
Mevsim bahara kayıyordur artık.
Tomurcuklar patlamaya…
Söz ısınmaya başladığında kalp de görmeye başlar artık değerleri.
Ve dokunur her söz kalbe.
Dokunan sözle işlenir desenler.
Aşk demeye kalmaz.
İçindedir her çıkan ve işitilen sözün.
Yadsımaz, sadece yansır dile kalpten.
Yansıttığı aşktır.
O cennetin en önemli duygusu.
Şems’in ifade ettiği gibi;
Ne Âdem’in ne Havva’nın alabildiği aşk belirir her sözde.
İş artık kalmıştır öze…

Üçüncü cemre misali aşkın toprağa düşmesiyle ısınır özler birbirine.

İlk elin ele değmesi,
İçe aşk düşmesi…
Ve öz artık başka hisseder,
Her şey yeniden değerlenmiştir sevgilinin içinde.
Mevsim bahara kaymıştır artık.
Çiçekler açmaya…
Öz ısınmaya başladığında meyve de oluşmaya başlar bedende.
Artık her şey yeniden değerlenmiştir.
Kişi baştan başta, her bir hücreye kadar aşkın tılsımları ile dolmuştur.
Hareket bile aşktandır.
Zikir aşktandır.
Varoluş aşkadır.
Öze dokunan her deyim onun söylemindedir.
Özlem, aşkı en çok besleyendir işte o vakit.
Öze çalışır bütün doğa.
İnşa oluşmuştur aşkta.
Beden var olmuştur.
Eser bambaşka.
Öz aşka.
Yaratılış aşkta…