Aşkın Bir Umut Şiiri - Adem Özeren

Sevda kuşum göçtün gittin bu tenden
Çiçekler açmaz oldu artık dokunamadığın bu gönülden
Kurudu dudaklarıma akan yaşlar biçarem
Sol yanım felç oldu artık inim inim inlemekten

Dön sensizliğim bırakma beni yaban ellerde
Ateş oldum yandım su oldum boğuldum denizde
Karadeniz şahit oldu sana olan hasretime
Bahar gelmez artık sana susayan gönlüme

Kelimeler yetmez oldu beynim sanki durdu
Oflaya oflaya ciğerlerime verem otu sardı
Doktor şifa istemem ölürüm sensizlikten gayrı
Panzehir ol tut elimi yeşertelim bu sevdayı

Sen ki herşeydin bu cihanda bir damla nefes misali
Kâh eş oldun kâh arkadaş kâh sevgili
Bu satırlar şahit ki sözün özü
Sevdim seni aldığım nefesten vazgeçecek gibi

Sen ki herşeydin bu cihanda bir damla nefes misali
Kâh eş oldun kâh arkadaş kâh sevgili
Bu satırlar şahit ki sözün özü
Sevdim seni aldığım nefesten vazgeçecek gibi

Bekle desen beklerim azraili bekler gibi
Belki dönerim desen umutlanırım çölde su gibi
Hatamla günahımla verdim sana ben bütün sevgimi
Affet bu gurbet kuşunu yeniden açalım bu defteri