Aşkın Bin Bir Hâli Şiiri - Mücahit Kurnaz

Aşkın Bin Bir Hâli

Aşk, bir Elif'tir ki, evvelinde nokta,
Bir Kün sesiyle var oldu, can bulur cananda
Dizilen on sekiz bin âlem, O'ndan bir hatıra,
Türkmen atı gibi coşkun, sığmazdı katreye.
Ne Mecnûn'un çölü, ne Ferhat'ın dağı,
Bu sırrın karşısında kalır dağınıklığı.
Yürek ki, Hakka kapı, bir ulu dergâh,
Aşk girer içeri, der ki: "İşte budur Allah!"
Yûnus'un dilinde, Kerem'in yanan tası,
Aşk, bir ulu Ata, bir Ozan'ın narası

Bir Bade sundular bize, rüya ile uyku arası,
O bade ki, Hızır'ın eli, Dede Korkut'un nârası.
İçenler er oldu, yandı benliğin çırası,
Ne akıl kaldı başta, ne de dünya kaygısı.
Aşk, şahlanmış bir Bozkurt gibi, töreyi kurar
Ama kurduğu nizam, gönülde ebedî bir Hakkı arar
Oğuz Kağan’ın oku, gökleri yaran sesi,
İçimizde titreşen, o İlâhî nefesi.
Koşma'da yâre yakarış, Gazel'de cana cefa,
Aşk, çeken bilir ancak, bu dertte nedir şifa.

Aşk, bir sarmaşıktır ki, bedeni sarar,
Ne yâr koyar tende, ne de derman arar.
Aşk, sevgiliye sunulan kuru bir can değil,
Candan geçip, fenâda bir olmaya eğil.
Kâh olur turna kanadı, alıp uçar göğe,
Kâh olur gülün dikeni, batar girer ete.
Leyla'yı taşlayan el, aslında Mevla'yı arar,
Şems'siz kalan Mevlânâ gibi, döner de coşar.
Soru sorma ey gafil, bu sırrı akıl çözmez,
Aşk, ne bir sözdür, ne de sadece bir isimle gezmez.

Aşk, Mecaz'da başlar, Hakikat'te biter,
Vatan sevgisi olur dağı taşı titrer!
Kimi der: Kızıl Elma’ya varan kutlu yol,
Kimi der: Halkın sevdası, uzatılan dost yol!
Aşk, okyanus değil, içinde inci olan kumsaldır,
Damla iken derya olma hali, ebedî rüyadır.
Ötüken’in ruhu, Yesevi’nin hikmeti,
Aşk, Hak'dan gelen, Türk'e verilmiş himmeti!
Aşk, sadece sevmektir, yürekte yatan
Aşk önce güvendir, deme bu da mı yalan
Aşk Ulu Çınar ki vatan sevmenin ustası
Aşk kutlu atalar olur, gönülde yaşatırlar seni
Aşk vatan olur hep bağırında saklar ana gibi
Aşk Ay Yıldız olur, gökleri süsleyen ışık gibi
Aşk Fatih Sultan olur, , Alp er Tunga olur
Aşk Metehan olur, Alparslan olur, Atatürk olur
Gönüller de ebedi yaşayan şanlı gurur!