Aşkın Bestesi Şiiri - Mesut Yüksel

Mevsimler değişirken
tabiat tellerini titreten
gizli bir senfoni doğar;

Ben, o senfoninin
saklı notasına yazılmış
sessiz bir kalbim.

Rüzgârın sustuğu yerde bile
ritmimi duyarım;
kör piyano karanlığa
kayıp melodiler bırakırken.

İçimde büyüyen eser,
henüz dünyaya sunulmamış
ama kader sahnesinde
yerini çoktan almış bir şaheser.

Nehirlerin çağladığı,
bülbüllerin söylemek için yarıştığı,
evrenin hafızasında yankı bulan
bir müzik kutusuyum.

Ve sen…
Sözleri baldan inci döken
bir solist;
yüreğime eşlik eden uyum.

Kalplerimizin senkron atışından
doğan güfte,
aşkın en yüksek perdesinde
kanat çırpar.

İnsanlığın duymak için
yüzyıllardır beklediği
o ilahi şarkı sensin.

Ve bu beste
zamanı aşacak;
kulaklarda değil,
ruhların derinliğinde çınlayacak;
aşkın ölümsüzlüğüne yazılmış
bir destan olarak kalacak.