Aşkın Beni Mest Etti Şiiri - Mehmet Çoba ...

Bir ben var o yüzünde
Ey yüreğimin ilacı
Yanağın gül bahçesi
Kokun sarhoş ediyor
Kelebekleri, bülbülleri yaşayan tüm canları

Bir heyecan var içimde
Birde sen hep içinde
Benden uzağa kaçma
Yığılıp kalacağım
Sensizliğe dayanamam
Yorgun kalbim çırpınıyor
Belki de öleceğim! Bari sarıl bana öyle öleyim

Her çınarın yaprağına, dalına, budağına
Her dağın yeline, yağmuruna, karına
Her sabahın şafağına
Her doğan güneşe
Hep seni soruyorum sevdiceğim
Ne olur kelebeğim, hele gel gör beni ne haldeyim

Acı deryadan kıyılara doğru
Sana geliyorum
Senden para-pul değil sevgi dilenmiyorum
Bana seni gerek seni, başka bir şey istemiyorum
Beni sevmeni diliyorum Mevlana’daki o aşk gibi
Kerem eyle ey sevdiceğim o gül yanağına buse olayım

Aşk deryasında
Dalgalar içime akıyor
Yüreğim parçalanıyor kıvranıyorum
Ölüm elime doldu çaresizim, yalnız seni bekliyorum
Azrail canımı alırken bari sensizliğini hissettirme bana

Al yanakların gül bahçesi
Kömür saçlım ey kalem kaşlım
Saç bağın başında sanki gökkuşağı
Altında zeytin rengi zülüflerin uç vermiş taze bahar gibi
Ufkumun karanlık gecelerine mehtap ol aydınlat dünyamı

Aşkın beni mest etti
Kaçıp gitme uzaklara
Nazın beni öldürecek
Beni senden mahrum etme, seni sevdim ölesiye
Hasrettin bende büyük bir acı, yokluğun bana ölüm
Ak içime ırmak, nehir ol söndür şu yüreğimdeki aşk ateşimi

25.04.2013
İstanbul