Bir b/aşka gökyüzünden giremeyen çıkamıyor kendinden.
Mevsim kış olsada duyguda, mana hep ilkyazın ortasındadır hayatın.
Azar azar unutur insan.
Yardım et bana diye sarılınca küfrü tanıyor gölgen.
Oturmuşum şems vakti, ben beni düşünürüm kim var orda.
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Devamını Oku
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Şiire baştan sonuna, her hecesine kadar "tamam da"...
Aşk'ı alfabelere sığdırmaya çalışmak niye...
İşte bunu hiç anlamam, bu konuda anlanılmamı da beklemem ama...
Amma ve lakin susamam da!
Şiirler gibi...
Dualar gibi...
Gece gibi...
O gecenin içindeki biz gibi...
Dilsiz dudaksız söylenen ve yaşanan değil midir aşk!
Kalemlerimiz aşkı yazarken, ne kadar dürüst sizce...
Ve yine dua gibi bir şiir...
En hasından, yamacında "mührü amin'lerler"
Sahi;
O biz demekse, biz kimiz o vakit...
Nicelerine inşaAllah...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta