Birisi vardı birzamanlar
Yalnızlık içinde beklerdi
Kalbinde amansız çalkantılar
Hayatına bir aşk beklerdi
Sevgiye hazırdı kalbi
Aşkın tadına varmayı istiyordu
Bir yudum sevgi arıyordu
Dağların arkasından doğacak
Bir güneş bekliyordu
Zamanla inancı kalmadı
İnanmıyordu artık aşka
Hayal ettiği sevgi imkansızdı
Böylesi olmaz diyordu
Sevgi dolu kalbine bir duvar ördü
Bütün aşk hayallerini gömdü
Öyle bir sıva çekti ki, betonlaştırdı ki
Sevgisini görünmez kırdı.
Hayır hayır!
Aşk yoktu
Aramaktan vaz geçti ışığı
İnanmıyordu artık
Arayışları son buldu.
Dışı betonla kapanmış sevgi dolu kalbi
Umutsuzluğun enkazında
Gözlerini ölüme kapadı
Birden bir sabahlar gününde
Ne beton ne duvar kaldı.
Bir ışık süzüldü içeri
Bir ses geldi derinden
Şiir gibi ve içten
Betondan kalbin içinde
Artık aşk ateşiydi yanan
Hepsi eriyip yok oldu içindeki ateşte
Bütün benliğini eşsiz bir güneş sardı
Evet, evet... aşk vardı.
Bu ateş ıspatıydı.
İçini ürpertiyordu bu duygu
Artık hep onu düşünüyordu
Kim bu güneş diye sakın sorma
Biliyorsun işte o
Birtanem, aşkım......
Kayıt Tarihi : 14.11.2009 11:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
15.05.2004

Gözlerini ölüme kapadı
Birden bir sabahlar gününde
Ne beton ne duvar kaldı.
Bir ışık süzüldü içeri
Bir ses geldi derinden
Şiir gibi ve içten
İçten kalbine, yüreğine sağlık.
TÜM YORUMLAR (1)